لنج به گل نشسته

یادم باشد؛

وقتی لنجم به گل نشست

گل به دلم ننشیند تا سیاهی و تاریکی جای روشنایی و امیدواری و توکل بخدا را پر نکند.

اعتماد و توکل خود را در یاری خواستن از قدرت لایزال الهی را در گل رها نکنم

یادم باشد؛

وقتی لنج زندگیم در دریای روزگار به زمین زد و به گل نشست امیدم را از دست ندهم و خودم را دست کم نگیرم.

همت و خودباوری ام را در حد یک بار به گل نشستن ضعیف نکنیم و با توکل به خدا حرکتی نو و کاری دوباره انجام دهم.

یادم هست که وقتی لنج امیدم به گل نشست به زمین زل نزنم و زانوی غم در بغل نگیرم،سرم را بالا کنم و نگاهم را به آسمان و امیدم بخدا باشد.

هرگاه و بیگاه هرکدام از نقشه ها وبرنامه هام به گل نشستند به خودم و خدایم و اطرافیانم چشم امید داشته و عشق به آنها را از دست ندهم.

یادم نرود که هرگز برگی بدون اذن و اراده خالق یکتا بر زمین نخواهد افتاد و هیچ لنجی به گل نخواهد نشست.

وقتی لنجم به گل نشست خودم را نمی بازم و قوی وبا اراده خواهم ماند زیرا که زندگی جاریست و روز بعد هم آفتاب خواهد درخشید و این یعنی خدا بازهم هست و هوای من را خواهد داشت،

باورم هست تا خدا را دارم ناامیدی و یاس و احساس ضعف و باخت در بازی روزگار معنا ندارد و تلاش خواهم کرد تا شکست را شکست بدهم و هیچگاه دست تلاش توام با امید جهت رسیدن به هدف و پیروزی برندارم و لنج زندگیم را بر امواج پر طلاطم و کشاکش دهر به ساحل آرامش برسانم.