طراوت بودن

  یادم باشد؛ وقتی لنجم به گل نشست گل به دلم ننشیند تا سیاهی و تاریکی جای روشنایی و امیدواری و توکل بخدا را پر نکند. اعتماد و توکل خود را در یاری خواستن از قدرت لایزال الهی را در گل رها نکنم یادم باشد؛ وقتی لنج زندگیم در دریای روزگار به زمین زد و به گل نشست امیدم را از دست ندهم و خودم را دست کم نگیرم. همت و خودباوری ام را در حد یک بار به گل نشستن ضعیف نکنیم و با توکل به خدا حرکتی نو و کاری دوباره ,نشسته ...ادامه مطلب